Słońce powróciło ,będąc bliżej , z wiatrem znów chroniąc , z jednym tka znanym tylko dla siebie i niej imieniem, otaczało , tak zwane poczucie bliskości , pożądane, niepewne , niczyje . Zabrało ze sobą tyle ile mogło , oddając całość i jeszcze więcej. I wcale nie potrzebował dużo , by tylko zatlić małą iskierkę , którą zdoła nauczyć samej istnieć . oddając wszystko czego się nauczył, uczył się od nowa w pełnej świadomości każdego kroku , czuł. pozwolić istnieć chwili samej sobie i umieć choć tylko w jednej tak malutkiej nikłej sekundzie choć jeszcze tylko raz zaufać i wtedy po prostu zniknąć jeśli tego pragnie. dla A.

choć przewrotnie robimy często wszystko co w jakiś sposób jest odpychającym magnesem . częstotliwość z jaką spoglądam na pomarszczone kartki , pożółkłe obrazy na fotografii , choć częścią mnie zapominam , tą pozostałą wciąż jestem .

poprawię później

Wycinki, niedokończone słowa.

-Czas. Tak mało, tak często źle wykorzystany.
Lustro odbijało jeden cień.
Boi się tak bardzo stracić coś, nie zauważając że jego zachowanie właśnie wszystko wokół niego niszczy.
Nieprawdziwe są myśli okalające nasze ciało, zasłona ślepo nieogarniająca rzeczywistość.
Księżyc zmusza powietrze by delikatnym drżeniem szkła zaczepić. Oddaje niezwykłość nocy jego snom.
Rany uszlachetniają , lecz ból oddala nas od siebie - myśli drążą jego głowę.
Samotnik ma oblicze często zagłady. Serce bije próżnią. Zbyt utożsamia go z unicestwieniem. Księżyc uśmiechnął się, dając nocy chwilowy dzień. Tylko Serce zauważyło ten nieznany oczom magiczny znak.
Przybrał maskę , narzuconą własnymi lękami. Był tak bardzo nigdy koło siebie.

Koniec bzdur. Wstał choć kolejny kieliszek , który trzymał w dłoni , zachwiał nim delikatnie. Upss jeszcze utrzymuje się na nogach - pomyślał. Spojrzał na twarz, wpatrywał się tak dość długo, chcąc choć mały grymas uśmiechu spowodować na tej durnej twarzy.
Ileż w Tobie ....
Nie bądź ostrożny , zdobądź wszystko i chciej jeszcze więcej.

Łyk kawy ... porozmawiajmy

Dokończ ...

Później

Mała delikatność.
Pobudzona do życia - myśl - nie jedna ale zbyt wiele - jedna ale nieskończona - tak wiele , ale w jednej splątane.
Kim jesteś mały wiaterku. Zaplątałeś we mnie nie jednej supeł. Chciałbym swobodniej móc oddychać, tak jak kiedyś umożliwiałeś to będąc tak blisko.
Serducho tak niespodziewanie zabiło. Myślami krążąc wokół nieznanego sobie odbicia. Patrzył przed i za nie umiejąc uchwycić to co teraz. Jego spojrzenie było smutkiem jego duszy.
Tak bardzo blisko. Obudził w sobie uczuć siłę, cząstkę którą chciał tak bardzo nie wypuścić na swobodne jej loty. To co sprawia , że otwiera się przed innymi, to co sprawia że tak bardzo potem się boi. Jest obcy dla siebie, w oczach pojawiający się strach przed każdym krokiem, przeszłość próbując odłożyć w teraźniejszym bycie.
Serducho to część o której chciałbym zapomnieć. Czym jest jednostronnie bijący kawałek mięsa, dajesz coś z siebie , tak bardzo i tak mocno, a potem tylko dławisz się tym wszystkim , próbując oddychać.
Uniósł skrzydła, pozwalając zabrać wszystko co w nim , nie chce być , nie chce czuć , nie chce ...
Mój mały, maleńki świat , przyjmij mnie i ochroń ... zapomnij...
..czasami chciałbym być małą, bezradną istotą... Nie musieć wiedzieć, nie musieć robić wszystkiego... nie pędzić jak głupi do przodu... nie starać się zadowolić Kogoś bliskiego, dla którego i tak nigdy nie będę, taki jak chce... :/
Taki mały nieistotny punkt. Kroki, którymi zaznacza swoją obecność , wytarł wiatr nim zdążyły choć chwilowo być zauważalne... przed i za nim cisza.
Czy boli go to, że jest aż tak bardzo odczuwalną istotą. Powinien być pustą kartką, którą po prostu można obcej istocie zapełnić jak tylko chce. To tak jakby zatrzymane serce wprawiać w ruch gdy ktoś chce...
Nauczył się być chłodniejszy od Księżyca, nawet ogrzany którąś częścią przez słońce pozostałe jego wnętrza pochłaniają to kim jest ... ciepło to tylko gra ... zmącił znów swój spokój dając część komuś, nie umiejąc jednocześnie zachować dystansu ... taka mała zagłada siebie...

O nie . Tak być nie może. Przecież Serducho jesteś siłą własnego bytu.
Mały słabo słyszalny głos . Pożądany i żądny ... jego siła wywalczyła mu wolność , jego wręcz fałszywe dźwięki nadały mu sens , a on uwierzył. Serducho podąża bardzo będące sobą.

wersja robocza

Przecież jesteśmy tak bardzo odlegle nieznani, niewskrzeszeni.
Tylko jednym , odruchem , tak bardzo skoncentrowanym , zbliżającym się w ściśle określoną stronę, palcami dłoni , skóra bliższa odczuciu.
opuszkiem trącił niewinność , był blisko jej ciała, odgarniał niepewność , niszcząc skorupę , która zniewalało ciało. Brak czucia.

Księżyc ucieszył się widząc go znów w swoich ramionach . Zapożyczonym blaskiem od Słońca ogrzał zmarznięte ciało .
--jestem , i zawsze byłem ... nieokiełznanym stworzeniem.

Szept ,
cicho wkradł się pod Twoje drzwi,
stuk, zatrzeszczał stary dąb ,
chcę wejść , pozwól mi Twoje życie skraść,
jestem siłą przed i po, wieczność mą siła,
jestem tu by okraść Cię , życie jest snem ,
tysiącem przed i milionem po ,
zatrzymam czas nie poczujesz już nic ,
to taki kres,
nie spij już , nie
zbudź się ,
poczuj ten lęk