Uciekasz próbując biec, potykasz się o własny cień, który Cię wyprzedza. Otwarte umysły naszych kłamstw. Niepostrzeżenie przez to co chcemy wydobywa się nieokreślone - płonie - rozpalone myśli Byrdsów, Tylko to co chcesz potrafi przedrzeć się przez nieznane, tylko to co sprawia że nieograniczone staje się szeroko postrzegane. Czy umiesz kłamać mówiąc prawdę , jak zróżnicować to co jest fałszem prawdziwym a prawdą trującą. W ramionach tysiąc wysp , oplecione wokół Ciebie, stają się milionem, i jednym , dzień jest tym który przebija się , więc chwyć mnie i pozwól poprowadzić się w Nietzscheański świat, ... bogactwo uszlachetnia , ale tylko Twój tyłek ... zmień rytm którym kroczysz , zaskoczenie jest ważnym elementem każdej postawionej przed sobą pustyni.


Hej - jesteśmy ponad tym co wokół ... Hej ... ilu z nas tak naprawdę wie, że żyje ...
czarny kruk pławi w chmurach się swoją wiecznością , widzisz ... piasek życia na pustyni tworzy kręgi , jad - promienie słońca płoną na skórze, życie się porusza, energia jest jak potwór ... pocałunek dla rozpoznania , poznanie czy Twój strach jest silniejszy od tego co chcesz osiągnąć ...
To jest życie , krąg który sam tworzysz.
Miłość - to zapłata , krzyk jest jest ucieleśnieniem , obdarty ze skorupy stajemy się nadzy ... dłoń ukryta , ja boję się zawsze, jak taniec , ukradkiem muskam Twoje biodra , przenosząc szept po Twojej szyj, .. czujesz , pragniesz ... wiesz
To moja ciemność , a może najjaśniejsza Twarz ... czujesz, wiesz jak to jest, wolność jest skrawkiem  , na którą niewielu może sobie pozwolić ... czy to ziemia jest pusta czy pustka jest w nas . Wiesz, czy czujesz ... kiedy możesz pozwolić sobie by kłamstwo nie oszalało...

Wszyscy ... rozpylone myśli pochłania czas..
 Wąż wpełzał na moją dłoń, owiną się jak droga , widzisz ... poplątane są myśli, ale zawsze odnajdzie się punkt który jest odpowiedzią ... przyjmij
Zajrzyj we wnętrze , które otwiera się dziś szeroko, pozwolenie na wieczność , szał , upojenie, nieznane staję się czymś ponad tym co znamy , taniec , wierność , krzyk wdzierającego się do gardła węża , słowa zbyt spalone gniewnie wyrzucone , ukryta przezorność , szczerość jak słowo "Proszę", sukces opleciony jadem , rozpalone drzwi percepcji ... rozchyl zobojętnienie , pozwól wkroczyć ostrożności na kamienne ścieżki poznania ... pokaż mi się tak jakbym wdzierał się ustami w ostatnie krople upojenia ...


Umiesz zrobić wszystko sam. Uwieść, czy tego chcesz ... czy chcesz stać się obcy , obca ... jesteś wszystkim czy tylko jednym , bierzesz co chcesz, patrzysz , ... , to jak przedstawienie , może i obojętność i próżność wdziera się w duszę , ale jesteś jak aktor i widownia w jednym , okiełznasz ogrom tej wszechmocnej siły , .. sztuka, która pochłania Cię , która sprawia że słowa z Twych ust , stają się rzeczywistością , pozwalasz by .każdy stał się cząstką , by ważne było to co na zewnątrz wnętrzem było - przyjaźń - nie jak pijawka - lecz ukryta w słowie "mogę" - ile razy zastanawiasz się co jutro ... jutro będzie Przyjaźń .. . odgarnij włosy , pozwól spłynąć im na Twój kark, ukryją szyję , staną się przyzwoleniem ... nadaj kształt, razem ... samotność jest obrzydliwa , niespójna , jak dzień który nie ma kolorów marzeń ... ,

Życie zamknięte w butelce , odkrywasz jej smak , kosztujesz jego wartość , nie drwij z tego kim jesteś, bunt to samowolny chaos , nie jest bez znaczenia , ale bez harmonii staje się bezużyteczną recenzją naszego postępowania ...

Destrukcja zmysłów to poznanie podświadomości , trans , jak łyk słów , wypływających z ust , które chcielibyśmy schować by nie zaistniały.

Zjawiam się nocą , spójrz , usłysz mój krzyk
Jak dźwięk kryjącego się w cieniu , dłoń otwarta, ufna , nawet gdy drwią , przeciwstawia się, bo wierzy że słowa mają ukrytego w sobie wilka ... wrażliwość , dusza, nie pozwól mi odpłynąć na łzach nieskończoności

Zróbmy to jeszcze raz
..........................................

… i kolejny papieros ust mych zwilża krawędź – taka niepewność , smak dziwnej niezręczności, lekki niepokój . Dym wypadający zasłoną przeciwności. Butelka w ręku moją dziś obroną, łezka, drżenie, łyk, … , chowam się przed tym co we mnie, przed chwilą którą sprawia że jestem wilkiem, … rzeczywistość zżera mój czas.
Wracając chcę zgubić chwilę zaistniałą w podróży , jeden łyk to chwila , dwa i zachłannie pociągam papierosa , minął tydzień , wymazany , z rąk spływa krew , wtapia się w tło , skóra pochłania ją w sobie …
Trzymam kawałek swojego świata , nadaję mu swoją wyrazistość .
--Boje się że będziesz w swoich marzeniach zagubiony, przepraszam że nie pozwoliłam się odwieść gdzie indziej – szepce Serducho - Chciałabym być, żyć, czuć, stworzyć, czasem zapomnieć się w Twoim cieple. Chciałabym byś sprawił , jak kiedyś uśmiech – dzisiaj zatrzymuje się i strach mnie ogarnia, że będę tylko przystankiem , gdy wejdziesz położysz się na kanapie w salonie, chwycisz butelkę i zapomnisz o tym że jestem… widzę ból, człowieka który stał się swoim wrogiem …
-Dziś chciałbym nie być kolejnym kawałkiem, który wrzucam w siebie … zanurzam usta … otworzyłem na chwilę swój labirynt , puste szufladki uzupełniam dzisiejszym dniem, zamykam drzwi … tych , które są zakazane innym …
-- Chciałabym kiedyś kluczem , który nosisz na szyi otworzyć Twoją duszę i Cię poznać … śpisz .. jutro może Cię nie będzie znikniesz jak zawsze, a może w chwili beztroski po prostu znów przygotujesz śniadanie , uśmiechniemy się do siebie – i będzie to jeden z nielicznych dni gdy wiem czemu Serce jest jak siostrzane odbicie…
„Przepraszam Serducho – pozostawiam kartkę na stole - … Wieczność jest jak tysiąc i jeden , to noc gdy śpisz i nie wiesz że jestem tak blisko … Dziękuję jak zawsze.”

Dziś aż mi dech zapiera, by wypowiedzieć najzwyklejsze Witaj :)

Ubrałem się w słońce, otoczyłem włosów obłoczkiem i popędzę do Ciebie :))) nie dotykając ziemi...
Odwiedza mnie niespodziewanie. Tak nagle, przez ciało przechodzi dziwny dreszcz, oczy już prawie zamknięte, zaspane, budzą się
Przychodzi zazwyczaj na oślep, na skrawkach papieru zapisuję moje nie poukładane myśli, chwytam dłońmi jak kaleka skłócone słowa wędrujące po mnie, maluje w blasku ledwo przebijającego się przez firankę i korony drzew za moim oknem księżyca, kreślę słowa niezrozumiale, obrazy nieprzejrzyste, zrozumiałe tylko w jednej jedynej chwili, ... może kiedyś wypowiem te słowa. Wieczorem idę na spacer do parku, to moje magiczne miejsce tak ciche i spokojne, a zarazem krzyczące przyrodą, która budzi się do życia, jej gwar - gdy miasto układa się do snu . wędruję z wiatrem, gwiazdami, księżycem, otulającym mnie powietrzem, a ostatnio ponad tym wszystkim z Tobą. Moja dusza zwykle milcząca cichutko szepcze... Idę wolno, czuję pod stopami wilgotną ziemie, łzy z nieba dziś śniegiem lekko spadają po mojej twarzy, nawadniając i dając życie, na drzewach coraz bardziej widoczna zima, zapach, smak w ustach. Alejka wiedzie wzdłuż drzew. Na twarzy czuję powiew chłodnego wiatru, lekki chłód w połączeniu z kroplami. Przystaję na mostku i patrzę na staw zmarszczony podmuchem, na wodę w która wpadają płatki, plusk plusk plusk, jedna za drugą, rozbijają się o tafle..plusk...
Zamykam na chwilę oczy, pozwalam wspomnieniom zawładnąć moim sercem i umysłem.:) Przypominam sobie krótkie spacery, malutkie chwile. Gałązka, która blisko mnie wychodzi właśnie z ziemi, pnąc się do góry, wzrasta, staje się silniejsza, ale wystarczy jeden krok i umiera. Jest taka delikatna, i bezbronna, uczę od niej być, Idę dalej droga kamienista, śliska, chciałbym zdjąć buty i boso przejść się, poczuć piękno dzisiejszej nocy ... Przechodzę obok krzaku róży, delikatnie wyciągając rękę, prawie nie namacalnie ocieram opuszki palców o uśpione listowie, śnieg  pozostaje na mojej palcach. Idę dalej, wsłuchany... W parku panuje pustka, ja i przyroda. Czas nie istnieje. Niebo, piękny księżyc. Czy może być gdzieś piękniej? Wiatr wprawia moje krótkie włosy w taniec, policzki chłodne, szukają ..(ciepła rąk)... Maleńkie płatki spadają na moją twarz. Nie uciekam. Jeszcze chwilę... Idę aleją na końcu, której pożegna, szarość, i głos przejeżdżających samochodów, wtedy spojrzę za siebie i uśmiechnę się na dowiedzenia.. Dziękuję za spokój. Wychodzę... - A ja? - Spytało Serduszko z wyrzutem.
Chciałbym nie być zbyt banalny, napisać coś ważnego, pozbierać rozsypane myśli.
Niektórych słów i gestów nie da się cofnąć. Z niektórymi faktami trudno mi się pogodzić. Kiedyś nie potrafiłem zapanować nad swoimi emocjami i uczuciami, oczekiwałam coś ponad tego, co mi było dane. Zapalam świece, w moich oczach odczytujesz wszystkie skrywane od dawna uczucia, milczysz. Wtedy już wiem, że nie mogę oczekiwać niczego więcej. Po policzku spływa łza, przytulasz mnie do siebie, jesteś... Możesz tylko być. Nie oceniasz mnie, nie drwisz, jesteś... Dzięki temu jestem i ja mój Biały Przyjacielu.

"Łzy nie są oznaką słabości, lecz dowodem, że nasze serce nie wyschło i nie stało się pustynią "
Poruszamy się tak delikatnie, ledwo muskając otaczający nas świat.
Spójrz , widzisz ...
--Małe co-nieco, mała i drobna , nieprzewidywalna, stanęłam  by spojrzeniem Ciebie ogarniać , wiesz ... ukradkiem zawsze kradnę Twój obraz , chciałabym kiedyś ujrzeć Twój uśmiech .. ale nie ten którym unikasz  , ale ten prawdziwy ...
- Serducho dziś mi powiedziałaś , że się boję . A ja chciałem ukryć ten strach przed sobą , nawet sobą samym.
Zawsze się boję , ale nie tak jakbym chciał, A Ty zawsze widzisz , czyżbyś mnie aż tak znała?

-- Znam Cię na tyle na ile pozwoliłeś mi się zbliżyć, czasem wiem że to daleko , ale gdy potrzebujesz , ogarniam i okrywam sobą Twój ból, smutek , i tamuję wypływającą ciecz ....
-Moja mała radości.
Okiełznała wiatr jak tylko Ona potrafiła,  czy mógłbym szerzej otworzyć kiedykolwiek usta, widząc poruszające się Serducho , taniec pośród drzew , rozpostarła , lekko moją chustę, zagarnęła szumiącą woń niewidzialnej siły, wokół ogniska zrobiło się ciszej, przyjemniej , jakby niezwykle cieplej.

Uginając się pod ciężarem nienawiści , wpajając że to kim jesteś ma dla Serca znaczenie , przyjemność czerpię leżąc w trawie , Niebieskie Niebo uśmiecha się nieśmiało, promyk zadziornie kasą twarz . Drzewo chłodnym spojrzeniem czasem ukryje Cię w swoim cieniu, trawa odkrywa tajemnice dotyku , nieznacznie porusza odczucie w zimnej postaci ....
James Douglas Morrison


... zbyt późno by zebrać myśli ...

-- powróć do mnie niedługo - ja tu będę wciąż czekała